Tak po trochu o wszystkim, głównie o odwyku i bajka na dobranoc

Od kilku dni mam mocne postanowienie dotyczące zrobienia pewnego odwyku od netu, bo ... bo tak, po prostu.

Kilkanaście ostatnich dni spędziłam w oparach dołującego i dominującego smutku, który pojawił się, nie bez przyczyny, rzecz jasna, bo wszystko jakąś przyczynę ma. W tej chwili trochę odpuszcza, ciężka sprawa u mnie z tym tematem.

Wiem, rzecz jasna, że ludzie mają dużo większe problemy ode mnie, zdrowotne, rodzinne wszelakie związane z chorobami najbliższych, brakiem kasy, czy niezgodą ... 

Staram się znaleźć przyczyny tych stanów, idzie mi tak sobie, czasem przebłyski się pojawiają i znikają, co zrobić.

No to sobie ponarzekałam.

Jakiś czas temu napisałam kolejną bajkę do kalendarza Biała Kura. Bajkę na luty.

U Gosianki i w Kurniku jest bajka Damykier, która była Głównopiszącą na luty, moja opowieść jest dodatkowa. A może jeszcze ktoś coś dopisze?

Miałam pomysły na kolejne, ale coś się rozwiały, mam nadzieję skupić się ponownie i wyprodukować kolejne. Zobaczymy.

A oto moja opowieść o psince, która znalazła najlepszy dom na świecie :)

Miłego czytania :)

Miłość na zawsze. I już.

Siedziała w pustej stajni, drżąc z zimna i strachu, z coraz bardziej pustym żołądkiem. Nie rozumiała, co się dzieje. Nikt nigdy
o nią co prawda jakoś przesadnie nie dbał, przez całe swoje krótkie życie nie zaznała zbyt wiele miłości i czułości ze strony człowieka, ale zawsze ktoś jakieś jedzenie do miski rzucił, czasem po łebku pogłaskał. W stajni było kilka koni, wszędzie leżało mnóstwo słomy i siana, przyjemne ciepło biło od zwierząt.

Teraz nie było nikogo. Od kilku miesięcy.

Wybiegała czasem na wieś, gdzie wiejskie burki dzieliły się z nią jakimś małym kąskiem strawy, często jednak ludzie przeganiali ją ze swoich obejść.

Skończyła się wiosna, przeszło lato i jesień, dni zaczęły się niepokojąco skracać,

a temperatura powietrza spadać.

Przyszedł moment, kiedy nie miała sił na dalszą walkę z okrutnym Losem. Położyła się w ciemnym kącie stajni, w którym najmniej hulały przeciągi i czekała na swojego Anioła Opiekuńczego, który zabierze ją w końcu do lepszego świata. Znajdowała się na styku obu krain, między jawą a snem.

Minęło kilka dni, Anioł ociągał się z przyjściem… Aż w końcu otworzyły się drzwi stajni, do środka wpadła smuga jasnego światła, a w tej smudze pojawiły się Anioły.

- Nareszcie… – westchnęła. – Nareszcie jesteście!

Anioły ujęły ją delikatnie, zawinęły w coś puchatego i zaniosły – nie, nie do nieba, zaniosły ją do ciepłego samochodu.

Pod wpływem ciepła i czułych głasków ocknęła się po chwili. Nagle przed noskiem pojawiło się coś, co ładnie pachniało
i nadawało się do jedzenia! Anioły zachęciły ją do skosztowania, potem napoiły czystą wodą. A później jeden z nich usiadł za kierownicą i cała trójka opuściła to straszne miejsce.

Na dobre już oprzytomniała, ale strach i smutek jej nie opuszczał. Wciąż drżała z emocji, nie wiedząc, dokąd jedzie i czy za moment nie zostanie wyrzucona z samochodu.

Nic takiego się nie stało. Samochód w pewnej chwili zatrzymał się, do środka zajrzała Starsza Czarownica ze swoją córką – Młodą Czarownicą, ostrożnie chwyciły ją zawiniętą w kocyk i przeniosły do drugiego pojazdu. Tam też było ciepło i miło. Czule zagadując do niej, ciągle smutnej i wystraszonej, zajechały przed wysoki budynek. Czarownice wyciągnęły ją z samochodu, weszły do budynku i zatrzymały się przed drzwiami, które otworzyły się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Stanął w nich Młody Czarodziej. Zaprosił podróżniczki do środka – znów było ciepło i spokojnie. Odważyła się popatrzeć Młodemu Czarodziejowi w oczy, kiedy do niej miło przemówił.

Wtedy pojaśniało dookoła jeszcze bardziej, w powietrzu zamigotały złote gwiazdki i zrozumiała, że są dla siebie stworzeni. Że już tutaj zostanie. Na zawsze.

Młody Czarodziej i obie Czarownice jeszcze nie zdawali sobie z tego sprawy. Musiało minąć kilka dni, zanim to do nich dotarło.

Młody Czarodziej został Panem Na Zawsze, Młoda Czarownica uszczęśliwiła kolejne psie biedy ze schroniska, zaś Starsza Czarownica zajęła się szukaniem domu dla kota Bonusa, a ona – zwana odtąd Fretą Garbo - mieszka z Panem Na Zawsze. Szczęśliwa i radosna, co widać na załączonym obrazku.

KONIEC

Załączony obrazek, to oczywiście kartka z kalendarza. 

Pozostając w tematyce zwierzęcej, zajrzyjcie, proszę tutaj : https://www.facebook.com/events/447163088814993/449017428629559/

To o ratowaniu koni z targu w Skaryszewie, który niedługo się odbędzie. Wielu dobrych ludzi z różnych stowarzyszeń się tam też pojawi, żeby choć kilka koni uratować przed rzeźnią, a przedtem potwornymi warunkami przewozu. To taka słynna polska miłość do koni.