Nadmorsko - Bonusowe opowieści

A tak sobie obiecywałam!! Że będę pisać częściej, bo zapomnicie o mnie i będę musiała szukać nowych czytelników, a ja tak naprawdę na przedstawiciela handlowego się absolutnie nie nadaję. Wbrew pozorom ;)

Wiatr hula sobie po naszym osiedlu swobodnie, wydmuchując zewsząd resztki kurzu, przeganiając zeschnięte liście, torebki foliowe, obija się o osłony na balkonach, strasząc tym samym małe kotki, które wybrały się z Personelem na spacer ;) ... jak nad morzem, które bardzo lubię ....

Nie dalej, jak pół godziny temu przeczytałam w necie, że molo w Sopocie zostało częściowo uszkodzone przez fale. 

A sprawcą był oczywiście wiatr.

Tak naprawdę to lubię, kiedy wieje :) W końcu Wodniczka jestem, a Wodnik to znak powietrzny, wbrew pozorom.

Chociaż bez przesady.

Wymarzłam dzisiaj na spacerze z Bonusem, bo słońce skryło się za chmurami i ani myśli wyjść. Skróciliśmy też nasze łazęgowanie do pół godziny, żeby kot się nie przeziębił. Bo tak naprawdę nie wiem, jaką on ma odporność na zimno, skoro jest kotem domowym. Teraz w sumie domowo - półwychodzącym ;)

Jakiś tydzień temu zaliczyliśmy nadprogramową wizytę u weta z powodu lekkiej praczki. Zaczęła się w weekend, więc 

w poniedziałek, od rana pojechaliśmy do gabinetu. Gdyż poza kilkoma nadprogramowymi wizytami w kuwecie, nic więcej się nie działo.

Wet obadał Bonusa - łatwe to nie było, ale daliśmy radę :) Co było powodem? Prawdopodobnie karma - mimo, że taką samą puszkę miał latem - kot, nie wet. Ja jeszcze stwierdziłam, że może trawa, bo w jednym miejscu była bujna, zbyt bujna, jak na suszę. A w czasie spacerów, Bonus chętnie się zielonym pożywia. Teraz bardzo pilnuję, żeby tam nie jadł, ani z parkingu ani jednego źdźbła nie uszczknął.

No nic. Wet dał tabletki w wielkości i kruchości takich musujących i stwierdził optymistycznie, że one są bardzo dobre i nie ma problemu z ich podawaniem. Aczkolwiek, pod koniec jego wypowiedzi, wyczułam lekką nutkę niepewności. I sam dodał, że w zasadzie nie ma.

Ok., niech będzie. W domu rozkruszyłam Bonusowi pół do miseczki. Wylizał wszystko ze smakiem, co mnie ucieszyło :) Wieczorem druga połóweczka do miseczki.

Nie smakuje.

Wymieszałam z karmą - mokrą ( bo tylko taką dostawał).

Zachęciłam stwora do jedzenia, stercząc przy nim ...

Jakoś poszło, ale nie do końca.

Kurczę, no! Miało smakować!!

Na drugi dzień, olśniło mnie. Rozpuścić w wodzie i do paszczy podać starym, dobrym sposobem, czyli strzykawką.

Pogalopowałam do apteki, będąc chyba jedną z pierwszych klientek, na drugi dzień. Kupiłam i jakoś się udało, kolejne porcje kotu wcisnąć. Nie odbywało się to na zasadzie dobrowolności: otwórz pyszczek, Bonusiku, ja ci podam lekarstwo, tylko trzeba było stwora złapać, przydusić z góry do podłoża, a potem rozewrzeć szczęki i po trochu lać.

Miłe nie było, ani dla mnie, ani dla niego, ale cóż ... mógł, po dobroci z miseczki sobie wylizywać ...

Tak zaczęłam o wietrze, wyszło o kocie, a miało być z nadmorskimi obrazkami, zrobionymi latem.

Będąc nad morzem, fotografowałam morze codziennie, kiedy tylko byliśmy na plaży.

Przeważnie zimno było, ale słońce od czasu do czasu się pokazywało ...

Obejrzyjcie sobie, zresztą:

Ostatniego dnia musieliśmy zrezygnować ze spaceru po plaży, bo mimo słońca było strasznie zimno:

Ostatnie spojrzenie na morze w tym roku, chyba i czas wracać do domu.
Ale przedtem port:

Taką łódeczkę z ostatniego zdjęcia, można sobie wypożyczyć i po kanale popływać. Z jej właścicielem, rzecz jasna ;)

Trzymajcie się ciepło :) U nas leje, wieje .... komp wariuje, kot śpi, a ja jestem już zmęczona dniem ;)