Mała zemsta dawnych pracowników PKP ;)

Mam nadzieję, że tytuł dałam dość intrygujący he,he ....

Zacznę od początku. Chłop mój pojechał lotać na Maratonie Solidarności w Trójmieście, tzn. trasa wiodła z Gdyni do Gdańska, w samym Gdańsku między innymi przez samą stocznię. Niestety, wczoraj chłodniej tam na Wybrzeżu nie było, wobec czego maratonu nie ukończyło około 400 osób - tak mi wyszło z obliczeń na podstawie listy wyników. Jakieś 1100 zaczęło, a ukończyło trochę ponad 700 osób, w tym Chłop mój, dla którego był to pierwszy występ w maratonie.

Wrócił cały i żywy, zadowolony, prawie nic go dzisiaj nie boli, odbił sobie tylko jeden z mniejszych paluszków u stopy ;) Pokazałam mu haniny patent na tę przypadłość, ale nie skorzystał :))

Dojazd pociągowy do Trójmiasta mamy taki sobie. Tzn. trzeba jechać do Poznania i tam się przesiąść, albo jakaś dobra dusza może nas zawieźć do Gniezna. W tamtą stronę, Chłop pojechał do Poznania, z powrotem natomiast, musiałam wyjechać po niego do Gniezna samochodem. Już z samej Gdyni pociąg ów wyjechał z opóźnieniem, po drodze go niestety nie nadrobił 

i w efekcie do Poznania dojechał za późno, żeby Chłop zdążył na przesiadkę do nas.

Wszystko byłoby ok., gdyby nie wieczorna nawałnica. Z niepokojem obserwowałam ciemniejące niebo i mapy burzowe na przemian. Wszystko wskazywało na to, że będę musiała w tej nawałnicy jechać .... i co tu robić? Kazać Chłopu jechać do Poznania i stamtąd go odebrać? W końcu wymyśliłam - niczym pomysłowy Dobromił, że pojadę wcześniej, uciekając przed burzą i najwyżej przeczekamy ją w Gnieźnie - szła albowiem z południa. Kiedy wsiadałam do samochodu, zrobiło się już u nas ciemnawo, wiatr zaczął dość mocno wiać, jeszcze mi przejazd zamknęli, a tu z drzew lecą drobne gałązki, samochodem kołysze - nooo, komfortowo się nie czułam. Prosząc o wsparcie wszelkie dobre duchy, ruszyłam w końcu i szczęśliwie dojechałam na gnieźnieński dworzec. 

Dawno już tam nie byłam, chyba niedawno zrobiono remont budynku dworca, nawet ładnie tam wygląda, weszłam do środka, 

a tam na tablicy odjazdów i przyjazdów istne szaleństwo. Literki i cyferki przelatywały szybko z wielkim hukiem, w pewnym momencie ustawiły się jak trzeba, żeby po paru minutach znów zgasnąć, a po chwili wyświetlić się po swojemu. Niestety nie zrobiłam zdjęć, ale na tablicy pojawiły się dawne przyjazdy i odjazdy np. Jarocin, Września, Damasławek, Braniewo ..... tych połączeń od dłuższego czasu już nie ma.

Stwierdziłam, że to taka mała zemsta dawnych pracowników, nieżyjących już, którym nie podoba się ta cała kolejowa rozpierducha ;) A co - korzystając z burzy, duszki pobawiły się tablicami. Kto im zabroni?

Co tam zresztą tablice - mnie bardziej przerażał powrót w nawałnicy. A tu niespodzianka - po drodze padało, owszem, 

w Gnieźnie również, ale burza jakby rozeszła się od mojego miasta na boki, wiatr też jakiś przesadny nie wiał. 

Błyskało się po lewej i prawej stronie, w sporej odległości od nas, aż biało było, a my jechaliśmy w takim jakby korytarzu - wyglądało to dość niesamowicie. Co za ulga przy tym.

A dzisiaj już ciepło jest, Bonus siedzi w szafie, więc chyba będzie upalnie, ale najważniejsze, że w końcu popadało i podlało znękane rośliny.

Jutro natomiast, wybieramy się na kilka dni do Bornego, w międzyczasie będą tam militaria - dawno już na nich nie byliśmy. 

Kot jedzie z nami. 

Nie, żebym była jakąś fanką tego typu imprez, ale tak się w tym roku złożyło. Co innego planowaliśmy, co innego wyszło. Bywa.

Ktoś z Was się może tam wybiera? Dajcie znać, to jakieś spotkanie się zrobi :)

Miłej niedzieli wszystkim życzę :)

P.S. Mały bonus dla wszystkich, którzy przeczytali ;)

Czyja to łapecka?

Tak, tak, to Bonusik nasz, ubrania kłaczy ;))