Fajne przedpołudnie

Już po zawodach. I chcę się pochwalić, że zajęłam drugie miejsce w swojej kategorii wiekowej :)))

Po raz pierwszy w życiu stanęłam na podium, odebrałam gratulacje i pamiątkowy puchar, pucharek właściwie. To było naprawdę niesamowite uczucie. W końcu się doczekałam, mając za sobą kilkanaście startów. 

Mąż mój uplasował się tuż za pudłem, niestety, ale za to nasi partnerzy z drużyny również sięgnęli dzisiaj podium. Udało się nam, po prostu :)

W sumie Iza przypomniała mi, że przecież trzymałyście za mnie kciuki :) I, że macie w tym zwycięstwie swój udział.

Dziękuję Wam serdecznie :***

Zawody odbywały się tak, jak powinny się odbyć. Bez wielkiego zadęcia, na luzie, z normalnymi sędziami wzdłuż trasy, niektórym zdarzyło się trochę pooszukiwać, ale to sprawa ich sumień.

Trasa bardzo się mi podobała. Fakt, kawałek musieliśmy przejść chodnikiem, ale reszta wiodła ścieżkami wokół lasu i przy jeziorze, było trochę pod górkę, trochę z górki, płasko - fajnie.

Pogoda za to, sprawiła nam psikusa. Wyjeżdżaliśmy z domu - świeciło słońce i jak takie dwa gupki nie wzięliśmy nic z długim rękawem. Im bliżej celu, tym bardziej się chmurzyło, a daleko nie mieliśmy, jakieś 60-70 km.

Na miejscu odebraliśmy pakiety startowe i stwierdziliśmy, że musimy sobie coś kupić z długim rękawem, a czasu do rozpoczęcia startów mieliśmy jeszcze sporo. Po obejrzeniu oferty kilku sklepów - szczęśliwie dla nas były wcześnie pootwierane, dotarliśmy na Rynek, a tam do Pepco. Kupiłam sobie koszulkę z długim rękawem za dychę, czem prędzej ją założyłam i od razu lepiej :)) Mimo, że zimno mi nie było, ale to jakoś podświadomie się marznie ;)

W kolejnym sklepie, sportowym nabyliśmy za przyzwoitą cenę dwie bluzy i mały bidonik, pasujący do pasa biegowego mojego Chłopa i tak zaopatrzeni wróciliśmy na stadion.

Bidonik miał naklejoną bardzo przyjemną cenę czterech złotych, w przeciwieństwie do pakietu czterech sztuk ( na co komu cztery sztuki małych bidonów do biegania??), który oferowany jest na pewnym portalu aukcyjnym za złotych pięćdziesiąt.

Same przody ;)

Deszcz okazał się bardzo łaskawy, ponieważ pozwolił, by wszyscy zawodnicy ukończyli marsz, część, w tym ja została udekorowana, a potem dopiero lunął. Trochę szkoda, bo fajnie byłoby posiedzieć sobie nad jeziorem, czy nawet się w nim wykąpać - stroje i ręczniki zabraliśmy :)), pogadać z sędziami, pochwalić organizatorów ... 

Dodam tylko, że nasze miasto przywitało nas pięknym słońcem, które grzeje do tej pory. 

A od tej pory, już inaczej będę na Wągrowiec patrzyła. Kiedy zaczynaliśmy bowiem wyjeżdżać samochodem do Bornego, czy nad morze, co myśmy się w nim nabłądzili! Albo na milionach rond zakręcili ... Po kilku próbach i błędach, opracowaliśmy przejazd przez miasto, ale i tak trzeba uważać, żeby skręcić, gdzie trzeba. Na szczęście, jeśli przejadę dany skręt - a zdarzyło się mi to raz, to wiem, gdzie zawrócić :)))

Takiej wiedzy życzę Wam wszystkim i sobie również :)

Na koniec fragment medalu, jaki każdy otrzymał na mecie:

Czy Hana widzi, co "pisze" na nim? O Śrym mi sie rozchodzi. My, ze względu na nasz krótki wakacyjny wyjazd nie będziemy mogli w tych zawodach uczestniczyć, ku naszemu żalowi wielkiemu, ale Hanuś, może Ty dasz tam czadu?