Nadmorskie lenistwo

Przez kilka dni, odcięta praktycznie od netu - był to mój własny wybór, pławiłam się z Chłopem mym w nadmorskich klimatach, marznąc od czasu do czasu w podmuchach zimnego wiatru i uciekając przed ulewami. Długi łykend nie udał się albowiem pogodowo, ale nie żałuję ani minuty naszego wyjazdu.

Mieliśmy cały czwartek na plażowanie. Resztę dni spędziliśmy na łażeniu po plaży, jedzeniu gofrów, tudzież odwiedzinach rodziny mieszkającej w okolicy.

Czas szybko przeleciał i wczoraj pod wieczór wróciliśmy do domu, pokonując część drogi w strugach deszczu, które to doleciały 

i do naszego miasta, koniec końców.

I teraz trochę zdjęć. Najpierw panoramy morskie oraz portu w Mrzeżynie, który przechodzi gruntowną rewitalizację :

Ta wieża z oddali to latarnia morska w Niechorzu, w czwartek było ją nieźle widać i na zbliżeniu zrobiłam takie zdjęcie:

Mrzeżyno:

Przez to, że w porcie pobudowano chłodnie, przy nabrzeżu stoi sporo kutrów - widok dawno tutaj nie widziany. Rano można kupić świeżą rybę:

Takich glap u siebie nie widziałam, a tutaj zleciały się stadkiem na plażę:

Mewy też nie dają za wygraną:

Dzięki dużemu zbliżeniu, mogłam dopaść bieguski, nie płosząc ich:

Wrzosy, wrzosy, wrzosy ......

Komentarz jest, zdaje się, zbędny ;)

Na trzebiatowski targ, przyjeżdża gość, który handluje "czaczem". Czasem coś ciekawego się u niego wygrzebie. Nie inaczej było teraz. Chłop mój dorwał zegarek od pulsomierza, jakiś firmowy za pięć złotych, a mi w rękę wpadł pamiętnik - sztambuch, znaczy się, z lat 40/50. Właścicielką była Irene z Berlina. Przejrzałam kilka wpisów, zapaliłam się do kupna, ale zrezygnowałam po usłyszeniu ceny. Dwa dni później byliśmy znowu na targu, sztambuch jeszcze był do kupienia, zamoczył się trochę, bo chwilę wcześniej spadł ulewny deszcz. Doszliśmy z właścicielem stoiska do porozumienia w sprawie ceny i pamiętnik jest nasz. Wysuszyłam go chusteczkami higienicznymi, zamierzam pokazać na blogu, tłumacząc przy okazji niemieckie sztambuchowe wierszyki.

Ciekawe, co stało się z jego właścicielką. Mężowi mojemu przyśniła się bowiem uśmiechnięta starsza pani na zdjęciu. A w tym śnie mąż wiedział, że do owej pani należał pamiętnik i jakieś dokumenty. Dość niesamowite, prawda?

Trzymajcie się ciepło :)

P.S. Dziękuję za komentarze pod poprzednimi wpisami. Na te pod ostatnim - odpowiedziałam.