Ciąg dalszy podróży, ale też o bezsilności i waleniu głową w ścianę

Najpierw o tej bezsilności. Niecałe dwa tygodnie temu, moja koleżanka wybrała się na wywczasy do modnej obecnie miejscowości, niedaleko mojego miasta. Ktoś z jej rodziny ma tam dom i w wakacje dostaje klucze i tam sobie wypoczywa. Koleżanka ma dwa koty - domowe i zabrała je ze sobą. 

Pierwszego dnia jeden z nich zwiał. Wakacje rozpoczęły się nieciekawie zatem. Po dwóch dniach okazało się, że kot żyje i siedzi u sąsiada w kupie drewnianych palet. Sąsiad okazał się w porządku gościem, ponieważ pozwolił na wejścia na swoją posesję - działka zresztą ogromna, a chłopak ma duży luz, jeśli chodzi o jej zagospodarowanie. Ale mniejsza o nią.

Nie będę budowała opowiadania pełnego napięcia, bo nie chce mi się, bo sama się w tę historię trochę zaangażowałam 

i energii straciłam.

Kot wrócił wczoraj, późnym wieczorem do domu. Cały,zdrowy, tylko z lekka odchudzony, chętny na mizianki i przytulaski. 

Nie wiem tylko, czy koleżanka ma na to chęć ;)

W ciągu tych dni poruszone zostały wszelkie służby, które z definicji mają pomagać zwierzętom i jak myślicie, ile z nich wyraziło chęć pomocy, jeśli chodzi o wywabienie kota spod tej sterty, albo choćby wspomogło jakąś radą, czy gotowością pożyczenia klatki - łapki?

Otóż, żadna. Tak, dobrze przeczytaliście - ŻADNA.

Nie chce mi się opisywać, co koleżanka usłyszała podczas tych rozmów, te wykręty, czy idiotyzmy - nie ma sensu się nad tym teraz rozwodzić. Ale to było straszne, uwierzcie. Kolejne pomysły i rozbijanie się o ścianę obojętności. Miejscowe schronisko kotami rzekomo się nie zajmuje, z Poznania nie przyjadą, bo nie mają ludzi, weterynarz zaproponował hycla - debil, a wszelkie fundacje - sracje ..... wybaczcie, ale te, do których dzwoniła - zero chęci najmniejszych. Jedna pani, trzy dni temu - coś tam obiecała w temacie klatki, ale tylko na obietnicach się skończyło - niestety.

Kto pomógł w końcu? Właścicielka hodowli, z której koleżanka ma swoje kociambry. Babka czuje po prostu temat, podjęła dwie próby wywabienia kota z kryjówki - prawie się udało, poza tym poradziła, żeby zabrać spod tych palet jakiekolwiek jedzenie, zostawić humanitarnie wodę. Ciekawe, że ten sam pomysł przyszedł i mi do głowy i miałam rano koleżance go przedstawić. Pani z hodowli była szybsza ;)

Poza tym, w ostateczności, ściągnęłabym klatkę od Gosianki ♥, której chyba w czwartek o kocie pomarudziłam przez telefon 

i maila ;) i która na szczęście jest już niepotrzebna :)) - klatka, oczywiście.

Do tego doszły osoby, które wspierały koleżankę w inny, niefachowy sposób, ale to też ważne.

Ta sytuacja pokazała mi wyraźnie, w jak bardzo czarnej d ....upie nasz kraj jest, jeśli chodzi o pomoc zwierzętom. Może Wy macie inne doświadczenia, ja mam takie, niestety.

Na szczęście dobrze się skończyło. Kot sam przylazł do domu, reagując na wołanie.

A jak usuwacie kleszcze swoim zwierzakom? Bo jednego koleżanka namacała, a w internecie festiwal pomysłów w tym temacie .... ja też nie wiem ....

Co do wspomnień z podróży, to opuśćmy już Sanremo, wystarczy i jedźmy dalej. Dłuższy postój zaplanowano w Cannes. Tam miła odmiana :) owszem, miasto zatłoczone, zawalone samochodami i turystami, ale jakoś mi to nie przeszkadzało. Doszliśmy do słynnego pałacu filmowego, do schodów z czerwonym dywanem, na którym trzeba było zrobić sobie zdjęcia :)) a nuż się kiedyś przydadzą ;)

Za tym pałacem ciągnie się aleja, mile zacieniona, mająca ok. 4 km. Do tego, w ramach tej alejki biegnie pomarańczowy pas wykładziny dla biegaczy, poza tym widoki morza, plaży .... i najdroższych hoteli, w których mieszkają gwiazdy przyjeżdżające na festiwal. Niektóre apartamenty są na stałe zarezerwowane, przewodnik nasz mówił, że najbardziej prestiżowe są te z balkonami od ulicy. Trzeba się w końcu pokazać reporterom i zwykłym śmiertelnikom i mieć chwilę chwały ;)

W każdym razie - podobało się mi tam. Przy okazji, pobujaliśmy się na huśtawkach :))

Zapraszam do obejrzenia zdjęć:

Najpierw wzgórze Mont Chevalier , na którym mieści się kościół Notre - Dame i zamek - Chateau - Musee de la Castre. Zamek pochodzi z XI/XII wieku, zbudowany został przez mnichów. A samo Cannes stało się modne w połowie XIX wieku:

Ratusz:

Pałac filmowy i jego okolice:

Ktoś z Was może wie, jak się nazywa to drzewo? Z takimi białymi kwiatkami?

Port:

Helikoptery co chwilę lądowały i wzbijały się w powietrze. Nie mam pojęcia, kogo, lub co przewoziły ;)

Mewy takie same, jak u nas ;)

Wzdłuż drogi wjazdowej do Cannes ciągną się plaże - zostały utworzone przez człowieka, ponieważ naturalny brzeg morza jest tutaj skalisty, oraz linia kolejowa - miałam nadzieję, że zobaczę jakieś pociągi i owszem, nawet jakieś zdjęcia zrobiłam z okien autobusu:

Znowu dużo zdjęć ;)

Dwa ostatnie zdjęcia to domy jeszcze w Cannes - bardzo się mi takie podobają, chociaż niekoniecznie chciałabym w nich mieszkać ;) Mają w sobie dużo uroku, mimo podniszczonej elewacji i takiż okiennic.

Spory mi ten post dzisiaj wyszedł. Miłego wieczoru życzę wszystkim i udanej niedzieli :) 

Mam nadzieję, że u Was nawałnic nie ma i nie będzie.