Niczym wzorzec z Sevres

Wstałam dzisiaj skoro świt, żeby udać się na USG, pierwsze w życiu mym zresztą. Weszłam do poczekalni, pustej o dziwo, za mną przyszły dwie kobiety, jakby matka z córką. Starsza zmierzyła mnie złym wzrokiem, jakbym jej pół rodziny wybiła i spytała skrzekliwie: A pani to na którą ma? 

- A na 8.15 - odpowiedziałam zaczepnie, wiedząc, że wszyscy tak na skierowaniu mają wpisane. W końcu tłumów wielkich tam nie ma.

Na to młodsza się odezwała łagodnie, że każdy ma tę godzinę. Otóż to właśnie. Starsza pani zdenerwowała się pewnie tym, że ktoś jest przed nią w kolejce. No cóż, los tak kroki me pokierował ;)

Zaraz za nami zrobiła się mała kolejeczka, ale bez przesady. Badania te nie trwają nie wiadomo ile, w końcu.

W każdym razie, pan doktor nie znalazł NIC. Ani najmniejszego kamyszka w woreczku, nerce, czy gdziekolwiek. I dobrze.

Po drodze wstąpiłam do przychodni, żeby spytać o wyniki krwi. Wręczono mi kartkę, a na niej wyniki modelowe wręcz. A robione miałam np. cholesterole, próby wątrobowe, nawet hormony tarczycy. 

Czyli najprawdopodobniej, bóle te wyniknęły z nerwów to raz, dwa w zeszłą sobotę byliśmy na zawodach, na których mogło mnie przewiać, bo suchsze ciuchy przebrałam po przejechaniu pół Poznania, trzy - długotrwałe siedzenie przy komputrze też dobre nie jest i tak się uzbierało. 

Łyknęłam kilka tabletek, przepisanych przez panią doktor rodzinną, tak jakby przeszło z lekka, zobaczymy, co będzie dalej. 

Miłego dnia wszystkim życzę :)